زبان مهمترین شاخصه فرهنگی هر کشوری است.در بسیاری از کشورهای جهان زبانهای گوناگونی وجود دارد که به زبانهای محلی معروف بوده ولی معمولا از یک زبان به عنوان زبان رسمی استفاده می شود.همچنین زبان هر کشوری در تعامل با سایر کشورها دستخوش تغییراتی گریز ناپذیر می شود.در ایران زبان رسمی در دوره های گوناگون این سرزمین تغییرات زیادی را به خود دیده که از آن جمله می توان به زبانهای پهلوی ، عربی ، ترکی و فارسی فعلی اشاره نمود.
از طرفی با نگاه به زبانهای کشورهای همسایه در می یابیم که زبان فارسی با دارا بودن 32 حرف و همچنین پشتوانه تاریخی و کهن خود یکی از زبانهای قوی در منطقه است.در بررسی صورت گرفته مشاهده می شود که کلمات زیادی از فارسی به عربی ، ترکی و ارمنی وارد شده که برخی از آنها پس از تغییر تلفظ و نوشتار مورد استفاده قرار می گیرد. ورود کلمات زبان فارسی به سایر زبانها از جمله عربی بیشتر به علت سرآمد بودن ایران در دانش و قدرت بوده است. از طرفی به سادگی در می یابیم که کلمات بسیاری از عربی وارد فارسی شده به گونه ای چنانچه این کلمات از زبان فارسی حذف شود ، در نوشتار و گفتار دچار چالش جدی می شویم.
با نگاه ژرف به مسئله ورود کلمات عربی به زبان فارسی ، به یک نکته مهم بر می خوریم : استفاده بیش از اندازه نخبگان دینی از واژه های عربی
همانگونه که پیشتر اشاره شد در تعامل فرهنگها ، زبانها دچار تغییر می شوند ولی این پرسش در ذهن ایجاد می شود که چرا ورود کلمات عربی به فارسی بی محابا و سیل گونه است. آیا واژه های معادل وجود نداشته ؟ اگر چنین است در زمانهای بسیار دور که هیچ واژه عربی در زبان فارسی وجود نداشته و در همان زمان ایران یکی از ابرقدرت جهان بوده چه می کرده اند؟ به نظر پاسخ چیز دیگری است.
در نظر بگیرید فردی در بین صحبت کردن از واژه های فرنگی (انگلیسی یا مشابه) استفاده نماید ، در نگاه مردم این فرد غرب زده تلقی می شود . در همین زمان چنانچه فرد دیگری در بیانات خود از واژه های عربی استفاده نماید با نگاه تحسین او را فردی با سواد و سرشار از معلومات می دانیم.
واقعیت این است که بیگانه ، بیگانه است چه عربی باشد چه غربی . لطفا توجه شود اینجا سخن از زبان است نه عقاید چرا که عده ای متاسفانه اعتراض به استفاده از کلمات عربی را مخالفت با اسلام و دین می دانند .
باری ، بدانیم که نه غرب زده خوب است و نه عَرب زده ، نشان دادن دانش خود با فدا کردن زبان رسمی می تواند خیانت به شمار آید.
نویسنده تلاش بسیار نموده در این نوشتار کوتاه از کمترین کلمات بیگانه استفاده نماید ، خود داوری نمایید : واژه های فرنگی = صفر ولی متاسفانه واژه های عربی = 87 مورد
|